Irakasleen eta ikaslee arteko harremana

Irakasleen eta ikaslee arteko harremana

Irakasleak eta gurasoak umeak hezitzeko behar horretan batera daude eta beraz, beraien artean giza harreman egokiak egon behar dira. Baina era berean ikasle eta irakasleen arteko harremanak ere oso garrantzitsuak eta ezinbestekoak dira (bai gelan eta baita eskola osoan ere).

Begikotasuna eta umore ona harreman hauen oinarria izan behar da momentu guztietan, gauzak ondo doazenean eta baita txarto doazenean edo zaildu egiten direnean ere.

Elkarbizitza kordial hau ez da debeku, zarata, kolpe edo zigortzearen bitartez lortzen. Heziketa ez da zigorraren beldurragatik lortzen. Beldurrak, ikasle pasibo eta beldurtuak izatea baino ez du egiten. Eman dezake horrela ordena zaintzen dutela, emendioz jokatzen dutela... baina hauek jokabide behartuak dira eta ez dute balore hezigarririk. Ikasleak irakaslearen euspena edo apoioa duela sentitu behar du eta hau ekimen positiboak balioetsi eta indartzen lortzen da eta ez ekimen negatiboei dutena baino garrantzia gehiago ematen. Elkarbizitza egokia mantentzeko elkarrizketa eta bata besteari entzutea bultzatu eta landu behar da. Ikasgelan, elkarrizketa atsegina eta diziplina, aldi berean eman behar dira heziketa egokia eta esanguratsua izateko.
Ikasleak, elkarbizitzako arauak betetzen ez baditu, egindako hutsari dagokion zigorra ezarri beharko zaio. Baina umeak jakin behar du, zigor hori ez dela irakaslearen haserreagatik, izan duen jokabide antisozialagatik baino. Irakaslea ezin da ikasleen hutsegiteen harrapatzaile bihurtu, hauek prebenitzen eta jokabide egokia erakusten eta errazten aritu behar du. Agian hau da hezitziale (“educador”) eta irakaslearen (“enseñante”) arteko funtzesko ezberdintasuna.
Batzuetan zaila izan daiteke autoritatea eta elkarbizitza atsegina aldi berean ematea. Ikasleek aintzat hartu behar dute autoritatea eta hau, irakaslearen ospe edo ohorearekin eta dedikazioarekin lortzen da. Irakasleak, bere autoritatearekin, elkarbizitzaren oinarria den ordena txertatu dezake, baina inoiz ez higiezintasun eta gogortasunez, baizik eta naturaltasun osoz.